top of page

Immerloo

park

De wijk Holthuizen wordt omringd door het Immerloopark.

Stadspark Immerloo, gelegen tussen het Duifje, Holthuizen en Vredenburg.

 

Park Immerloo is in de jaren 1969 tot 1972 aangelegd, en heeft een recreatieve en een natuurfunctie. In het park is een zonnepoort gebouwd en er zijn veel boomsoorten te vinden.

De stad Arnhem lag oorspronkelijk niet aan de Rijn. Op de plek waar nu park Immerloo is, stroomde vroeger de rivier. De woonwijken van Arnhem ten zuiden van de Rijn, dragen allemaal de naam van boerderijen die er vroeger waren. De naam Immerloo komt van Jammerloo.

 

In deze boerderij woonde vroeger de waardman, de rentmeester van de landeigenaar. De Immerlooplas was oorspronkelijk een tichelgat voor steenfabriek Terwindt (een tichelgat is een plek waar klei voor baksteenfabricage uitgehaald wordt). Het park, zoals we dat nu kennen, is in de jaren 1969 tot 1972 aangelegd. Het heeft een recreatieve en een natuurfunctie. Dit komt tot uiting in de trapveldjes en in de vijvers, de mooie doorzichten over de plas en het ruige bosschage langs de plassen waar veel vogels broeden. Er zijn veel boomsoorten te vinden in het park, zoals servische spar, veldiep, es, grauwe abeel, zomereik, weymouthden en hemelboom.

 

Immerlooplas (Zuid)

​

Aan de noordzijde wordt het park begrensd door de Immerloo-Plas. Bijzonder is de natuurlijke overgang van het park naar de Immerloo-Plas. De waterplas is ontstaan bij de kleiwinning voor de steenfabriek in Malburgen (De Bakenhof). De klei werd afgevoerd met smalspoor.

 

\r\nDe plas is wisselend van diepte doordat afgegraven werd tot het zand. Aan de oostzijde op de grens met Het Duifje is een prachtig natuurlijk gebied. In de winter is de plas een uitstekende ijsbaan. Met name na de aanleg van de Pleyroute die de oorspronkelijke plas in twee delen opdeelde wordt de (oosten)wind weggevangen en is het ijs beter dan voor die tijd.

 

Zonnepoort

​

In het park is een zonnepoort gebouwd, een kunstwerk van Marius van Beek. Het monument is ontworpen naar de zonnetempels die in Zuid-Amerika voorkomen. De kunstenaar vond inspiratie voor dit kunstwerk in de oude Inca-stad Machu in Peru. Het monument bestaat uit drie delen. Tweemaal per jaar, op 21 maart en op 21 september, is via het \\''vizier\\'' de opkomende zon in het hart van de poort te zien. Op 21 juni (langste dag) is bij de hoogste stand van de zon door het vizier de weerkaatsing van het zonlicht te zien, via het gepolijste oppervlak van een wigvormig blok rood graniet. Dit rode blok ligt tussen het vizier en de poort.

bottom of page